Posiadanie odwiecznego wroga to bardzo intymna relacja. Trzeba go bardzo dobrze znać i nieustannie odświeżać tę wiedzę. Co o swoim wrogu wiem ja?

Thufir Hawat (ur. 100 075 roku Po Gildii – zm. już niebawem): słynny mistrz asasynów, wzór wśród mentatów, pożądany przez całe Imperium (przez tych, który zadowalają się standardowym modelem). Główny doradca księcia Leto podczas transferu władzy na Arrakis. Pomimo swojej mądrości Hawat nie był w stanie przewidzieć naszego planu pozbycia się Atrydów, mojej mistrzowskiej intrygi złamania najwyższego uwarunkowania doktora z Akademii Suk. To słodka lady Jessika mnie rozgryzła.

Wiem tysiąc innych rzeczy o Thufirze Hawacie. Domyślam się, że jedna trzecia z tych rzeczy to fałszywe informacje podłożone przez samego Hawata. Sam serwuję mu podobne fikcyjne opowiastki.

Nie wiem tylko, w jaki sposób Hawat znalazł się na dworze atrydzkich książąt. Służy już tej rodzinie od co najmniej trzech pokoleń. Jedna z historii mówi, że był nagrodą od tajemniczej frakcji, według innej służy rodowi Atrydów już znacznie dłużej, jeszcze inna mówi, że został wysłany, by zabić byłego księcia i tak zaimponował swojemu celowi, że zaoferowano mu posadę.

Znam tak wiele historii. Tyko które z nich są prawdziwe? I czego uczą mnie o moim arcywrogu?

Wojna Asasynów jest kosztowna. Niektóre wydatki można policzyć: pieniądze, zasoby, życia, aktywa, sprzęt wojskowy itp. Inne z kolei dużo trudniej oszacować. Atrydzi płacą wysoką cenę, plamiąc swoją moralność, tracąc tożsamość. Honor, który błyszczał na Kaladanie, rdzewieje w obecności nieskończonego łańcucha intryg i zdrad. Nawet jeśli zwyciężą, co z nich zostanie?

Muszę zadbać, by poczyniono postępy. Wykonać ruchy na planszach wysuniętych znacznie dalej w przyszłość.

Aby zwyciężyć, ród Atrydów potrzebuje zdolności wywierania nacisku. Muszę zapewnić im lewar, którym przechylą szalę na imperialnej wadze. Na tej planecie jest mnóstwo niewidocznych na powierzchni układów i przedsięwzięć. Krążą w orbicie hrabiego Fenringa, pośród tajemnic upadłego Kartagin, w tajnych ładunkach rozbitych okrętów. To w nich wyczuwam wątły zapach celu moich poszukiwań. Wytropię je jak oszalały pies gończy.