Ojcze,

Zapytałeś mnie, jak to jest walczyć u boku Duncana Idaho. Inspirująco. Jest taki jak w opowieściach, a nawet i lepszy. Jednak coś się zmieniło.

Nigdy nie zapomnę, gdy pierwszy raz ujrzałam mistrza miecza z Ginaz na polu bitwy. Był jak malarz władający pędzlem. Wkroczył do walki z zaciętością byka i bijącą na kilometr radością. Me serce zaczęło łopotać, a cały strach zszedł na drugi plan.

Lecz ostatnim razem, gdy widziałam go podczas wojaczki, coś się zmieniło. Nadal prezentował wyjątkowe umiejętności i był równie zabójczy, ale ta iskra radości zgasła. Był oziębły, mechaniczny. Widocznie wszystkie te lata Wojny Asasynów odcisnęły na nim swoje piętno.

Kocham cię i pozdrawiam,

Polina