Bana bir daha gülersen senin ciğerini sökerim. Kirabların birleşmesi gerekiyor. Çok ciddiyim! Vermilius Aralığı bizim olabilir.

Şu bir avuç kumu görüyor musun? Oksitlenmiş demir içerdiği için kırmızı renkte olduğu söylenir. Bence öyle değil. Bence burada akıtılan kanların kırmızısı bu. Fremenlere bir bak. Hiçbir mantığı olmayan, barbarlara özgü abuk subukluklarını burada yapıyorlardı. Ta ki Sardaukarlar gelip burayı onların kanıyla yıkayana kadar.

Sonra Nehtalos Hanedanı'ndan bazı gulyabaniler bunu fırsat bilip demir çıkarmaya başladı ama onlar da sınırı aştı. Onların büyük planlarından artık geriye ne kaldıysa onu da bizler, yani hurdacılar ve yağmacılar aldı. Kum onların kanını da içti.

Ardından Suikastçılar Savaşı oldu. Daha da kan. Kaos ve fırsatlar! Tüm o terk edilmiş maden kuyularının üstüne konduk. Daha büyük başarılara imza atma fırsatımız var. Ama biz ne yapıyoruz? Dışarıdan gelen ilk baskıda hemen çil yavruları gibi dağılıveriyoruz. Onlarsa Kirablara gülüyor. Oysa karşılarına dikildiğimizi hiç görmediler. Kimse görmedi.

Kum kana aç. Ya bizim kanımızı ya da başkasının kanını alacak. Seçim bizim.

Artık sıra içler acısı Mirzabah'a geldi. Kırmızı çölün sağlam bacaları ve sütunları arasında devasa bir kaya sütunu yükselir. Bu sütun, erozyonun etkisiyle devasa bir çekici andıran şimdiki halini almıştır. Bu kayanın özellikleri, Zensünnilerin Mirzabah kavramı ile mükemmel bir şekilde uyuşur: cennete girmeden önce cevaplamaları gereken sorulara tatmin edici cevaplar veremeyen ölüleri dövmek için kullanılan demir çekiç.

Bu kaya formasyonu önce Zensünniler ve daha sonra Fremenler için önemli bir yolculuk noktası haline geldi. Bu insanlar sonsuzluk ve cennetle ilgili sorular üzerine kafa yordular. Sardaukarların şiddet dolu eylemleri bu kadim geleneği yok etti.

Çok geçmeden Kirablar buraya kapak attı. Bu kutsal yer artık Suk Alusus adında bir hırsız pazarı. Duyduğuma göre bir grup pislik "Pazar Sulhu" geleneği altında bir araya gelmiş ve buranın sınırları içinde kavga, hırsızlık ve cinayet yasakmış.

Sonuç olarak önceden özgür insanların dualarının yankılandığı kutsal bir yer olan Mirzabah, yoksulun yoksuldan çaldığını kapı kapı dolaşıp sattığı bir pazar, bir hırsız yuvası haline geldi.