Droga Matko,

Jeszcze raz dziękuję za rozmowę z wujkiem w sprawie stanowiska attaché przy Landsraadzie. Zdaję sobie sprawę, że postrzegasz moją obsesję na punkcie czerwia pustynnego z Arrakis jako coś w rodzaju manii, ale doceniam Twoją pobłażliwość. Moje życiowe marzenie, by zobaczyć go na własne oczy, prawie się spełniło!

Wyobraź go sobie. Jego nadejście sygnalizuje wyładowanie elektrostatyczne, a także silny, krzemowy aromat palonego cynamonu. Zaobserwowano czerwie o wielkości do 450 metrów, choć wielu twierdzi, że w piaskach południowego bieguna pływają bestie o wielkości nawet 1000 metrów. Paszcze zdolne połknąć żniwiarki przypraw. Wnętrzności jak hutnicze piece, wytwarzające intensywny płomień. Kiedy dwóch takich tytanów spotyka się, rzucają sobie nawzajem wyzwanie, wydmuchując z jaskiń swoich gardzieli gazy o zapachu melanżu.

Wyobraź to sobie, Matko!

Dopiero co przybyłem na planetę, ale ćwiczę swój „piaskomarsz” od ponad tygodnia i czuję, że opanowałem to arytmiczne szuranie. Nie mogę czekać ani chwili dłużej! Nasza mała wyprawa wyrusza jutro. Napiszę do ciebie po powrocie.

Twój oddany syn,

Lancel Hurata

Tędy nawiewa piach,
tamtędy nawiewa piach.
Tam czeka bogacz,
tu czekam ja.

Szej-hulud przetrwa wszystko.
Przestoje czasu. Migot gwiazd.
Szej-hulud przetrwa wszystko.

Szej-hulud! Praszczur pustyni.
Szej-hulud! Praojciec wieczności.
Szej-hulud! Pradziad pustyni.

Uśmiechasz się w mym nagim ostrzu.
Rana mego rywala odwzajemnia uśmiech.
Z twych stopionych trzewi
wykuto materię wszechświata
przed wszystkimi początkami.
Niech będzie błogosławiony Stworzyciel!

Gdy nastanie kres,
ty wchłoniesz gwiazdy, jedna po drugiej,
i masywny księżyc
i światło, i mrok, i czas – wszystko i wszystkich
po końcu wszystkiego.
Niech będzie błogosławiony Biorca!

Z sytym brzuchem
będziesz pełzać przed siebie
przez mrok, który mrokiem nie jest,
prowadząc nas do tego, co nadejdzie.